ضميمه 1
يادداشت هايي بر كانت بوخ

 1- درباره كانت بوخ

اين اثر (1) به عنوان تفسيری يك جانبه از كانت، (2) به عنوان مقدمه ای[Vorläuferschaft]  براي «وجود و زمان» تعبير شد — هر دو ‌‌‌‌‌[تعبیر] گم راهه هاي تفکر بودند.

كشف «كانت في نفسه» به زبانشناسي كانت واگذار شده است. هر چند مي بايست معلوم گردد كه واقعا چيزي از تفسير خشن هایدگري آموخته است.

اما پرسش اين است: مسأله متافيزيك، و اين به معناي پرسشِ وجود است.

يقينا، به نفسه به عنوان «مطلع ˈتاريخي» [„geschichtliche’ Einleitung’ “] به «وجود و زمان» در معنايی محدودتر- نه [مقدمه ای] «تاريخ نگارانه» [“historisch”]، بلكه – «مباحثه پرسش گرانه» [“Auseinandersetzung”].

 

2- كانت بوخ

كوششي براي پرسیدن از آنچه گفته نشده است، به جاي نوشتن متعارف درباره آنچه كانت گفته است. آنچه گفته شده است ناكافي است،آنچه گفته نشده آکنده از ثروت است.

 

3-

تمايز بين احكام تحليلي و تركيبي و این انحاء [عمل] حكم همواره لنفسه به عنوان خصايص محدوديت ابراز گرديد.

تفكر محدود همانگويی است، همچون دايره گرد. اينكه: تفكر محدود است؛ به چه معني است؟

 

4- نقد حكم
زيبايي شناسي

 اگر به حد کافی مورد ملاحظه قرار گیرد تا بتوان دید كه متناقض نیست.

اما اكنون عالي ترين تأييد این تفسير؛ بنگريد به بخش 59، صفحه 258 [نقد حکم، ترجمه رشيديان، صفحه 198– مترجم] !!، همچنين صفحه 238 [ترجمه رشيديان، صفحه 186– مترجم]؛ معقول! كه بنا به ذوق (تأمل – تخيل) ناظر است (به خودش).

 

5-

بنگريد به طرح كانت از يك «علم وجودشناسي به عنوان تفكر همه جا حاضر». نامه به جاکوب سیگسموند بک شماره 20.I.92 (WW[Cassirer] X, p. 115 ff )

 

APPENDIX I
Notes on the Kantbook

1. On the Kantbook

It was taken (1) as a one-sided interpretation of Kant, (2) as a forerunner for “Being and Time”  — both were confused ways of thinking.

Discovering “Kant in himself” is to be left to Kant philology. Even if it should emerge that it has actually learned something from the violent Heideggerian interpretation.

But the question is: the Problem of Metaphysics, and that means — the Question of Being.

To be sure, by itself as ” ‘historical‘ [‘geschichtliche‘] introduction” to “Being and Time” in a more limited sense — not “historiological” [“historisch“], rather — “questioning debate” [“Auseinandersetzung”].

2. Kantbook

an attempt to question what has not been said, instead of writing in a fixed way about what Kant said. What has been said is insufficient, what has not been said is filled with riches.

3.

The distinction between analytic and synthetic judgments and these ways of judging always exhibited for themselves as characteristics of finitude.
Finite thinking is a tautology, after the fashion of a round circle. What does it mean: that thinking is finite?

4. Critique of Judgment
Aesthetics

Only considered far enough to be able to see that it is not contradicted.
But now the highest corroboration of the interpretation; see §59, p. 258 [Bernard translation, p. 198 — tr.]!!, likewise p. 238 [Bernard translation, p. 186 — tr.]; the intelligible! whererupon taste (reflection — imagination) looks out (into itself).

5.

See Kant’s sketch of a “Science of Ontology as Immanent Thinking.” Letter to Sig. Beck. 20.1.92 (WW [Cassirer] X, p. 115 ff.).

I. Aufzeichnungen zum Kantbuch

1. zum Kantbuch

Genommen als 1. einseitige Auslegung Kants, 2. als Vorläuferschaft für „Sein und Zeit” — beides verworren gedacht.

Den „Kant an sich” zu entdecken bleibe der Kantphilologie überlassen. Auch dann, wenn sich herausstellen sollte, daß sie sogar einiges aus der gewaltsamen Heideggerschen Interpretation gelernt hat. 

Aber die Frage ist: das Problem der Metaphysik und das sagt — die Seinsfrage.

Allerdings selbst als ,, ,geschichtliche’ Einleitung” zu „Sein und Zeit” begrenzter Sinn — nicht „historisch”, sondern — „Auseinandersetzung”.

2. Kantbuch

ein Versuch, dem Ungesagten nachzudenken, statt Kant auf sein Gesagtes festzuschreiben. Das Gesagte ist das Dürftige, das Ungesagte erfüllt mit Reichtum.

3.

Die Unterscheidung von analytischen und synthetischen Urteilen und diese Urteilsweisen je für sich als Charaktere der Endlichkeit aufweisen.

Endliches Denken ist eine Tautologie, so wie runder Kreis.

Was heißt: das Denken ist endlich?

4. Kritik der Urteilskraft
Aesthetik

Nur so weit beachtet, um zu sehen, daß sie nicht widerspricht.

Aber jetzt höchste Bestätigung der Auslegung; vgl. § 59, S. 258!!, ebenso 238; das Intelligible! worauf der Geschmack (Reflexion — Einbildungskraft) hinaussieht (in sich selbst hinein!!).

5.

Vgl. Kants Entwurf einer „Wissenschaft der Ontologie als immanenten Denkens”. Brief an Sig. Beck. 20. I. 92 (WW (Cassirer) X, S.115 ob.).